ស្នែងខ្មែរ
ស្នែង
ជាឧបករណ៍ដែលធ្វើដោយស្នែងគោ ស្នែងក្របី ឬស្នែងទន្សោង។
ឧបករណ៍នេះមាន
ពីរប្រភេទគឺ ប្រភេទស្នែងវែងឥតអណ្តាត
និងប្រភេទស្នែងខ្លីមានអណ្តាត។
ប្រភេទស្នែងវែងៗឥតអណ្តាត
ប្រើប្រាស់គ្មានបទបែបទេ មានតែសំនៀងមួយបែបសម្រាប់ជា
សញ្ញា មានសូរវែងៗ
សូរទូនៗ ប្រើរួមនឹងឧបករណ៍សន្ធាប់ដទៃទៀតក្នុងពេលលើកទ័ពទៅ
ធ្វើសង្គ្រាមម្តងៗកាលពីសម័យបុរាណ។
ឧបករណ៍ប្រភេទនេះ គេផ្លុំត្រង់ខាងចុងស្នែងដែល
មានប្រហោងតូចមួយល្មមផ្លុំ។
ប្រភេទស្នែងខ្លីមានអណ្តាត ប្រើប្រាស់មានបទបែបតិចតួច
ហើយមិនដែលយកទៅប្រគំរួមនឹងឧបករណ៍ដទៃទៀតឡើយ ច្រើនប្រើទោលតែឯង។
កាលពីសម័យដើម
ឧបករណ៍ស្នែងនេះសម្បូរហូរហៀរណាស់នៅតាមគ្រួសារនីមួយៗ ស្ទើរ
តែមនុស្សពេញវ័យក្នុងគ្រួសារមានស្នែងគ្រប់ៗគ្នាទាំងស្រីទាំងប្រុសចេះប្រើប្រាស់វាក៏គ្រប់ៗ
គ្នាដែរ។នៅពេលចេញទៅប្រកបមុខរបររកស៊ីតាមដងព្រៃ
ម្នាក់ៗចងព្យួរឧបករណ៍ស្នែងនៅ
នឹងករបស់ខ្លួន
គេប្រើប្រាស់វាសម្រាប់ជាសញ្ញាគ្រប់បែបយ៉ាងតាមបទបែបមានសញ្ញាហៅ
ប្រមូលគ្នា
សញ្ញាមានគ្រោះអាសន្ន សញ្ញាវង្វេងផ្លូវ
ឬសញ្ញាសួររកគ្នាតាមព្រៃក្បែរៗខ្លួន និង
សញ្ញាផ្សេងៗទៀត។
No comments:
Post a Comment